Synod

“Od pierwszych wieków słowo „synod” jest używane na określenie zgromadzeń kościelnych zwoływanych na różnych poziomach (diecezjalnym, prowincjalnym, regionalnym, patriarchalnym lub powszechnym) dla rozeznawania, w świetle Słowa Bożego i przez wsłuchanie się w głos Ducha Świętego, kwestii doktrynalnych, liturgicznych, kanonicznych i duszpasterskich, które stopniowo powstają”. [Synodalność w życiu i misji Kościoła, Międzynarodowa Komisja Teologiczna, p.4]

Synodem (gr. synodos oznacza „wspólną drogę, wspólne maszerowanie”) nazywa się w Kościele katolickim każde zgromadzenie duchownych, którego zadaniem jest omówienie działalności Kościoła. Rozróżnia się synody:

– diecezjalne (zwoływane przez biskupa);
– prowincjonalne (zwoływane przez arcybiskupa metropolitę; inaczej: metropolitarne);
– plenarne (zebranie przedstawicieli duchowieństwa całego kraju; inaczej: ogólnokrajowe)

Synodem jest również sobór powszechny jako zgromadzenie Kolegium Biskupów ze wszystkich krajów pod przewodnictwem papieża. Ponadto przy papieżu działa instytucja doradcza zwana Synodem Biskupów.

Do udziału w tym synodzie zaproszony jest każdy, kto chce pomóc Kościołowi: “(…) Z tego powodu, chociaż wszyscy ochrzczeni są w szczególny sposób wezwani do udziału w procesie synodalnym, to nikt – niezależnie od przynależności religijnej – nie powinien być wykluczony z dzielenia się swoją perspektywą i doświadczeniem, o ile chce pomóc Kościołowi na jego synodalnej drodze poszukiwania tego, co dobre i prawdziwe. Dotyczy to zwłaszcza najbardziej bezbronnych lub marginalizowanych. [Kto może uczestniczyć, Vademecum, p. 2.1].

To duża zmiana wobec wcześniejszych synodów, w których zaproszeniu do udziału byli głównie przedstawiciele duchowieństwa oraz osób świeckich.