Kancelaria parafialna czynna: w dni powszednie oprócz poniedziałku przez pół godziny po Mszy św (wg. ogłoszenia). Kancelaria parafialna w czasie wakacyjnym oraz w ferie zimowe czynna jest w soboty w godzinach: 16.00 – 17.30 oraz w niedziele od 12.00 do 12.30.
Poniżej przedstawiamy informacje dotyczące przyjmowania sakramentów oraz innych spraw kancelaryjnych.
Chrzest
Chrzest Święty w naszej parafii udzielany jest niedzielę wg ustalenia z rodzicami dziecka.
Dziecko do chrztu należy zgłosić w kancelarii parafialnej przynajmniej na 2 tygodnie przed udzieleniem sakramentu.
Potrzebne dokumenty:
– akt urodzenia dziecka (odpis)
– wyciąg z aktu ślubu kościelnego rodziców (świadectwo ślubu )
– dane o rodzicach chrzestnych (imiona, nazwiska, wiek, adres zamieszkania)
– zaświadczenia z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych o praktykowaniu wiary i braku przeszkód do pełnienia tego zaszczytnego zadania.
Przed chrztem zarówno rodzice (o ile stan prawny im na to pozwala) jak i rodzice chrzestni powinni przystąpić do sakramentu pojednania i przyjąć Komunię św. w intencji dziecka.
Przed chrztem rodzice i chrzestni uczestniczą w konferencji liturgicznej.
Liturgia i teologia:
Jezus powiedział do Apostołów: „Idźcie wiec i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. (Mt 28, 19)
Przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa możemy się na nowo narodzić do życia Bożego. Staje się to przez chrzest. Jest on naszą Paschą, czyli naszym przejściem ze stanu śmierci grzechu do życia w łasce, z niewoli szatana do wolności dzieci Bożych. Chrzest czyni nas dziećmi Bożymi, członkami Ciała Mistycznego, to jest Kościoła, obdarza nadzieją i miłością i otwiera drogę do nieba.
Główną czynnością sakramentu chrztu jest polanie wodą głowy przyjmującego sakrament i wymówienie słów: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Właściwym miejscem udzielania chrztu jest Kościół parafialny, a właściwym czasem sprawowania tego sakramentu niedzielna Msza święta.
Jeśliby kapłan lub diakon był nieobecny, a życiu nie ochrzczonego dziecka zagrażało niebezpieczeństwo (np. w szpitalu), chrztu udzielić może każdy człowiek, kierujący się właściwą intencją. Taki chrzest jest ważny, trzeba go potem zgłosić w kancelarii parafialnej oraz dopełnić obrzędów sakramentalnych w Kościele.
Instrukcja Biskupa Płockiego >>
Bierzmowanie
Bierzmowanie przyjmują zazwyczaj uczniowie klas III gimnazjum. Kandydaci do bierzmowania spotykają się na specjalnej katechezie raz w miesiącu
Potrzebne dokumenty:
– metryka chrztu
– zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji oraz opinia katechety
– w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej.
Liturgia i teologia:
Jest to sakrament szczególnego daru Ducha Świętego. Pan Jezus przed swym wystąpieniem publicznym został namaszczony Duchem Świętym.
Podobnie Kościół Chrystusowy, zrodzony na krzyżu, otrzymał w dniu Zesłania Ducha Świętego, obiecaną przez Chrystusa Moc z wysokości.
Każdy ochrzczony, gdy dorasta, otrzymuje Ducha Świętego i Jego siedem darów (MĄDROŚĆ, ROZUM, RADA, MĘSTWO, UMIEJĘTNOŚĆ, POBOŻNOŚĆ, BOJAŹŃ BOŻA)
Sakrament ten wyznacza chrześcijaninowi szczególne miejsce w Kościele i w świecie. W sakramencie Bierzmowania chrześcijanin zostaje powołany do odpowiedzialności za Kościół i za innych ludzi. Jest powołany do apostolstwa i odważnego wyznawania Chrystusa swoim życiem i wiarą i dlatego nazwano Bierzmowanie sakramentem dojrzałości chrześcijański.
Sakrament Bierzmowania udzielany jest zazwyczaj przez biskupa, może też bierzmować kapłan wyznaczony przez biskupa.
Sakrament pojednania
Spowiedź w naszym kościele: w dni powszednie, w niedziele przed Mszą św., na prośbę i podczas rekolekcji.
Liturgia i teologia:
„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.” (J 20, 22-23)
„Jezus Chrystus jest Ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.” (1 J 2, 12).
Sakrament Pokuty, zwany też sakramentem Pojednania, ustanowił Pan Jezus po swoim zmartwychwstaniu. Wyznanie grzechów, płynące ze skruchy serca, z pragnienia nawiązania zerwanych więzów przyjaźni z Bogiem i bliźnimi, prowadzi do spotkania z Chrystusem.
Istotnym warunkiem spotkania z Chrystusem jest żal za grzechy. Łączy się z nim ściśle postanowienie poprawy życia, czyli postanowienie zastosowania środków, które pozwolą z czasem wyjść z grzechów, uświadomionych sobie uprzednio w rachunku sumienia.
Przystępując do spowiedzi, wyznajemy nasze grzechy człowiekowi, który mocą sakramentu Kapłaństwa uobecnia Chrystusa. Jego władza, Jego mocą odpuszcza nam grzechy.
Kapłan osądza nasze grzechy i naszą wewnętrzną postawę i przez słowa rozgrzeszenia jednoczy nas z Chrystusem i z ludem Bożym Kościołem, który jest Mistycznym Ciałem Chrystusa.
Pojednani z Bogiem i z ludźmi pragniemy zadośćuczynić za nasze grzechy Bogu, wykonując zadaną pokutę, pragniemy też naprawić krzywdy wyrządzone bliźnim.
Pięć warunków jest więc koniecznych, byśmy mogli otrzymać rozgrzeszenie, byśmy pojednali się z Bogiem i stali się znowu członkami wspólnoty Kościoła. Sakrament Pokuty przynosi pojednanie, przebaczenie, ulgę, pokój, radość serca i łaskę Bożą.
Eucharystia
Msze święte ofiarujemy za:
Żywych: z okazji imienin, urodzin, jubileuszy, egzaminów, o zdrowie, podczas przeżywania różnych problemów, dziękczynne za otrzymane łaski.
Zmarłych: bo komu zamawia się Msze święte z okazji imienin, urodzin, rocznicy śmierci, ten żyje, ten jeszcze nie umarł. Msza Święta ofiarowana za zmarłego jest takim oświetlaniem Zmarłego blaskiem tajemnicy Zmartwychwstania. Wtedy mówimy Mu: nie umieraj, żyj wiecznie, bo Go kochamy. Msza św. jest pamięcią, miłością, kochaniem człowieka, który odszedł na tym polega tajemnica świętych obcowania.
Msze gregoriańskie są starą praktyką odprawiania Eucharystii przez 30 dni bez przerwy za zmarłą osobę. Nazwa pochodzi od imienia św. Grzegorza I, papieża – on jako pierwszy nakazał odprawić 30 Mszy świętych w intencji pewnego zakonnika, który za życia nie zawsze był wzorowym braciszkiem (w. VI). „Gregoriankę” odprawia się tylko za zmarłych (za jedną osobę) nieprzerwanie przez 30 dni.
Liturgia i teologia:
„Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: to jest bowiem ciało moje, które za was będzie wydane, bierzcie i pijcie z niego wszyscy to jest bowiem kielich krwi mojej, nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów, to czyńcie na moją pamiątkę.” (Mt 26,26)
Tymi słowami Pan Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowił Najświętszy Sakrament jest on najbardziej święty ze wszystkich sakramentów, bo w nim Jezus Chrystus jest obecny rzeczywiście i prawdziwie.
Obrzędem tego sakramentu jest liturgia Mszy świętej. A więc sam Chrystus jest wtedy obecny i wstawia się za nami do Ojca. W Komunii świętej staje się dla nas pokarmem. Jednoczy się z nami, umacnia nas, leczy, byśmy nie ulegli pokusie, i uzdalnia do nowego, lepszego życia. Jest zadatkiem naszego zmartwychwstania. Słowami: „To czyńcie na moją pamiątkę” Pan Jezus wzywa nas do udziału w Jego Ofierze w Mszy świętej, przede wszystkim w dniu Pańskim, w niedzielę, która nam upamiętnia Jego zmartwychwstanie.
Sakrament chorych
„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary niech będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.” (JK 5, 14-15)
Łaska, którą otrzymaliśmy przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, spływa na człowieka również w tych ciężkich dla niego chwilach. Ma przynieść nie tylko ulgę i zdrowie choremu, o co prosimy w modlitwach, ale ma przede wszystkim chorego umocnić, pomaga mu też dostrzec chrześcijańską wartość cierpienia. A jeśli choroba jest śmiertelna, ma człowieka napełnić pokojem i umocnić nadzieję spotkania z Chrystusem na progu nowego, wiecznego życia.
Przyjmujący ten sakrament powinien być w stanie łaski uświęcającej. Jeżeli jednak chory nie może się spowiadać, to sakrament Namaszczenia Chorych własną mocą odpuszcza grzechy, o ile chory pragnie dostąpić przebaczenia.
Sakramentu Namaszczenia Chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach olejem z oliwek lub stosownie do okoliczności innym olejem roślinnym, należycie poświęconym, wymawiając jeden raz następujące słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen.”
W pokoju chorego należy przygotować stół w takim miejscu, aby chory mógł go widzieć, dwie zapalone świece, wodę święconą i kropidło, talerzyk z watą, solą i kawałkiem chleba (do oczyszczenia palców z oleju świętego). Jeżeli chory przystępuje do Komunii świętej, należy także przygotować szklankę z wodą i łyżeczką.
W naszej parafii chorzy odwiedzani są na wezwanie.
Małżeństwo
Sakrament małżeństwa – w kancelarii parafialnej:
Narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej na 3 miesiące przed planowanym terminem ślubu (sam termin można uzgodnić wcześniej).
Potrzebne dokumenty:
– Metryka chrztu św. – ważna 6 miesięcy
– Świadectwo bierzmowania
– Świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego
– Dowód osobisty
– Do ślubu w Polsce potrzebne jest zaświadczenie z urzędu gminy stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa i jest ono ważne 6 miesięcy
– Narzeczeni, po zgłoszeniu się w kancelarii, zobowiązani są uczestniczyć w konferencjach poradnictwa rodzinnego, znać rok i parafię przyjęcia I Komunii św., podać imię i nazwisko, wiek oraz adres dwóch świadków ślubu.
– Pragnących zawrzeć związek małżeński, a nie mających ukończonego kursu małżeńskiego informujemy, iż taki kurs można odbyć w naszej parafii.
– Wszelkie dekoracje na ślub należy uzgodnić z Proboszczem
Liturgia i teologia:
„…dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. A tak nie są już dwoje, ale jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela” (Mk 10, 7 – 9)
Małżeństwo, związek dwojga miłujących się ludzi, w Starym Testamencie jest obrazem miłości Boga do narodu wybranego. W Nowym Przymierzu zaś miłość małżeńska jest obrazem miłości Chrystusa i Kościoła zrodzonego na krzyżu.
Małżeństwo jako sakrament zawierają sami narzeczeni, a kapłan tylko odbiera od nich przysięgę, potwierdza zawarty związek w imieniu Kościoła i błogosławi.
W obrzędzie sakramentu małżeństwa najważniejsza jest przysięga, która składają sobie narzeczeni wobec Boga na ręce kapłana w obecności przynajmniej dwóch świadków. Brzmi ona tak: „Ja … biorę ciebie … za żonę (męża) i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże wszechmogący, w Trójcy Jedyny i wszyscy Święci”.
„Miłość, to wybór drogi miłości i wierność wyborowi” – św. Augustyn.
Instrukcja o przygotowaniu do małżeństwa i życia rodzinnego w Diecezji Płockiej (link).
Instrukcja Biskupa Płockiego >>
Pogrzeb katolicki
Fakt śmierci osoby wierzącej należy zgłosić w kancelarii parafialnej. Rodzina powinna ustalić datę i godzinę pogrzebu z osobą zarządzającą cmentarzem na którym ma być pochowany zmarły. W kancelarii parafialnej informując o dacie i godzinie pogrzebu należy również przedstawić Akt Zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego, podać kto, kiedy i jakich sakramentów udzielił osobie zmarłej przed śmiercią (zaświadczenie od kapelana szpitala). Jeżeli pogrzeb ma odbyć się poza parafią, należy fakt ten również zgłosić w kancelarii w celu uzyskania odpowiedniego zaświadczenia.
Pamiętajmy o modlitwie za zmarłych, ich czas zasługiwania już się zakończył!
